Redakcją zajmuję się od 2015 roku. Nie powiem, czy trafiły do mnie w tym czasie teksty słabe. Trafiały różne – bardzo dobre i gorsze. W przypadku tekstów słabszych powtarzam sobie jak mantrę, że to wydawca decyduje o tym, czy chce dany tekst wydać, nie ja. Jest dla mnie wyobrażalna sytuacja (choć jeszcze takiej nie miałem), że w przypadku drastycznie słabego tekstu odmówię jego redakcji. Zawsze jednak staram się na miarę swojej najlepszej woli pomóc autorowi uczynić jego dzieło przyjaznym dla czytelnika. To na co zawsze zwracam uwagę, to logika fabuły i następstwo zdarzeń. Bywało, że proponowałem autorom zamianę miejscami niektórych fragmentów tekstu lub uzupełnienie go, by zachować logikę i spójność dzieła. Nie ingeruję w styl autora z wyjątkiem drastycznych błędów. Zwracam jednak baczną uwagę na następstwo wydarzeń w czasie i przestrzeni, pomagam autorom unikać przykrych wpadek, które wyłapie każdy uważny czytelnik. Wpadki takie zdarzają się najczęściej wtedy, gdy akcja powieści jest dynamiczna, bohaterowie funkcjonują równocześnie ale w różnych miejscach, a ich działania zazębiają się. Wtedy bardzo pomaga naniesienie tego wszystkiego na oś czasu.

Uważam, że każdy autor (sobie też daję takie prawo) może tworzyć nowe słowa czy określenia, byle dało się je uzasadnić logicznie. Potworków językowych z reguły nie akceptuję i staram się namówić autora do innego rozwiązania.

Mam świadomość i to moja kolejna mantra redaktorska, że autor dzieła jest jeden, „a ja tu tylko sprzątam”. Pomagam autorowi utrzymać ład i porządek w tym jego/jej powieściowym domu, jednakże to on/ona jest wyłącznym twórcą tego dzieła i chwała lub baty należą się jemu. Mnie o tyle, ile ewidentnych błędów przepuściłem.

Generalnie jestem zwolennikiem ścisłej współpracy na linii autor-redaktor. Współpracy opartej na wzajemnym zaufaniu.